Gemeente-zijn in een postmoderne tijd

“Mensen met een postmodern levensgevoel zijn dus niet per definitie nihilistisch. Integendeel, heel veel postmoderne mensen zoeken een weg ook in geloof. Maar ze voelen zich niet verbonden aan kerkelijke structuren of verplicht aan een bepaalde theologische leer of stroming. Je krijgt ze dus ook niet warm voor zoiets als SOW, want ze zoeken so wie so niet een bepaalde eenheid. Zij leven hun leven samen met anderen, maar juist in diversiteit. Ze geloven niet in duidelijk omschreven grenzen, maar in openheid en ruimte. En zo willen ze ook hun geloof invullen. Zij zijn op zoek naar hun eigen authentieke geloofsbeleving. Hiertoe putten ze dankbaar uit allerlei verschillende tradities; ze hernemen elementen uit hun eigen traditie en geloofsopvoeding, maar nemen even goed heel andere fragmenten uit andere culturen en kerkelijke of godsdienstige tradities daarin op.” (Lezing, Kampen, 2000)